Тадэушу Касцюшке
Iмкнешся змагацца за прауду, за лёс,
За волю няшчаснай краiны.
Хапiла пакут, дастаткова ужо слёз,
Не дай ёй у цемры загiнуць!
Вочы твае твой настрой выдаюць-
Задумлiвы позiрк героя.
У вачах гэтых бачу я мару тваю-
Здабыць непахiсную волю.
То гром грукатне, то палон цiшынi,
Маланка у поглядзе блiшчыць,
Хiстаецца вецер у жорскiм агнi,
Хай здраднiкау вецер той знiшчыць!
«За волю i хай дапаможа нам Бог!»-
Кiпяць думак вольныя струi;
I плавiцца попел сялянскiх дарог,
Кiпiць бронза вогненнай збруi.